Alweer een update, ik moet wel gek zijn.

Hallo lieve bloggers,

Super dat ik enkele reacties kreeg op mijn vorige bericht. Ja het is zeer moeilijk om de liefde van je leven achter te laten en te proberen om verder te gaan met je eigen leven. Het harde deel vond ik tot nu toe al die verliefde koppels zien. Elke keer ik een kussend koppel zie ik, mis ik mijn Matthew zo hard. Daarom besloten twee van mijn beste vrienden me mee te nemen op een city trip naar Rome (bovenstaande foto) Helaas werd ik in Rome nog verdrietiger en skypte ik ben elk vrij moment naar Australië. Het tijdsverschil maakt het zeer moeilijk om mijn lief te horen..

Op het zelfde moment besef ik dat ik dankbaar mag zijn om mijn lieve zus en mijn kat zo te zien slapen. Die grappige momenten heb ik al een jaar niet meer gezien want de laatste keer dat ik mijn zus zag was in Australië. Het is dus een tweestrijd in mijn hoofd. Ik geniet van mijn familie, maar ik mis mijn lief zo hard. Mijn vrienden zijn natuurlijk blij dat ik weer terug ben.

Cafe'tjes doen, gezellig samen zijn, alles doen we weer. En daar zijn zij en zowel ik dankbaar voor.
Om het allemaal een beetje draagbaar te maken ben ik terug gestart met atletiek. :)

Maar kan er alstublief iemand deze super knappe jongeman gaan ontvoeren en mee brengen naar Nederland? Ik mis hem heel erg!